Tropiciel złych historii | Książka tygodnia

Rozmowa z Martinem Pollackiem
Katarzyna Bielas

Martin Pollack to jeden z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych austriackich intelektualistów. Książka Śmierć w bunkrze, opowiadająca jego historię rodzinną, poświęcona ojcu pisarza, który był członkiem gestapo i zbrodniarzem wojennym, weszła już do kanonu literatury dotyczącej tożsamości, winy i odpowiedzialności, a autor stał się w Polsce symbolem etycznego i humanistycznego pisarstwa.

Jego osobiste i zawodowe związki z Polską trwają już ponad pięćdziesiąt lat. W związku z krytyką polityki PRL-owskich władz w latach osiemdziesiątych jako osoba niepożądana miał zakaz przekraczania polskiej granicy. Po upadku komunizmu przez kilka lat, do 1998 roku, był korespondentem „Der Spiegel” w Polsce. Po powrocie do Austrii pozostał przyjacielem i rzecznikiem Polski, czego wyraz daje w swojej działalności dziennikarskiej i translatorskiej – przełożył na niemiecki m.in. książki Ryszarda Kapuścińskiego, Mariusza Wilka, Andrzeja Bobkowskiego.

W 2010 roku otrzymał Nagrodę im. Georga Dehio. W marcu 2011 roku odebrał Lipską Nagrodę Książkową na rzecz Porozumienia Europejskiego, a w 2012 został uhonorowany tytułem Ambasadora Nowej Europy. Jest także laureatem Nagrody im. Karla Dedeciusa przyznawanej najlepszym tłumaczom literatury polskiej na niemiecki i niemieckiej na polski oraz Nagrody Kulturalnej Górnej Austrii w dziedzinie literatury. W 2016 roku otrzymał Nagrodę Translatorską dla Tłumaczy Ryszarda Kapuścińskiego za całokształt twórczości translatorskiej.

Książka „Tropiciel złych historii” w bardzo udany, wciągający sposób przybliża życie i twórczość Austriaka. To, co cechuje Martina Pollacka, to odwaga podejmowania najtrudniejszych historycznych tematów i odwaga zadawania niewygodnych pytań – „Gazeta Wyborcza – Kraków”, DZ. /Nr 39 z dn. 16-02-18


Katarzyna Bielas, absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, od 1989 roku dziennikarka „Gazety Wyborczej”, obecnie „Dużego Formatu”. Zajmuje się szeroko pojętą tematyką kulturalną. Przeprowadziła rozmowy z wieloma znanymi ludźmi kultury – pisarzami, reżyserami, aktorami, operatorami, muzykami, psychologami, naukowcami. Za swoje teksty w 2007 roku otrzymała Nagrodę Fundacji Równości „Hiacynt”, za najlepsze wywiady prasowe Nagrodę im. Barbary N. Łopieńskiej (2007), Grand Press (2010) i Honorowe Wyróżnienie Nagrody im. Macieja Łukasiewicza przyznawane przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (2011). Jest współautorką (razem z Jackiem Szczerbą) dwóch książek-wywiadów – z Andrzejem Łapickim Po pierwsze: zachować dystans (1999) oraz z Tadeuszem Konwickim Pamiętam, że było gorąco (2001). Rozmowy wydała też w zbiorach Niesformatowani (2007), Dzianina z mięsa (2009) oraz Co byś powiedział sobie młodemu? (2016).

Wydawnictwo Czarne

Skip to content