Moja Jugosławia ukazuje proces kształtowania się tożsamości młodego pokolenia tuż przed końcem istnienia Jugosławii i przez pierwszych kilkanaście lat po powstaniu na jej gruzach państw narodowych. Przedstawicielem tej generacji jest główny bohater, Vladan Borojević, syn Słowenki i Serba, oficera Jugosłowiańskiej Armii Ludowej. Służbowy wyjazd do Belgradu ojca wraz z rodziną i początek wojny w 1991 roku kończą szczęśliwe dzieciństwo chłopca w Puli. Ojciec znika z jego życia. Po siedemnastu latach Vladan przypadkowo trafia na jego ślad w internecie (generał Borojević ukrywa się jako zbrodniarz wojenny) i wyrusza do krajów byłej Jugosławii w poszukiwaniu ojca. Jest to zarazem wędrówka w poszukiwaniu przyczyn poczucia obcości, braku zakorzenienia i odebranej mu niegdyś tożsamości. Vladan zaczyna rozumieć, że rozpad jego rodziny ściśle łączy się z dezintegracją świata, który bezpowrotnie przeminął, i że głęboka dystrofia relacji rodzinnych i społecznych jest konsekwencją wojny.
Książka, będąc także przewodnikiem po jugosłowiańskim krajobrazie pamięci, z cennymi obserwacjami zjawisk społecznych, etnicznych i obyczajowych, prezentuje krytyczne, choć niepozbawione humoru spojrzenie jej autora na stereotypy związane z mieszkańcami Bałkanów.
Goran Vojnović (1980) słoweński pisarz, reżyser, scenarzysta, dziennikarz i felietonista. Mieszka i pracuje w Lublanie. Absolwent reżyserii lublańskiej Akademii Teatralnej, Radiowej, Filmowej i Telewizyjnej. Debiutował zbiorem wierszy „Lep je ta svet” (Piękny jest ten świat, 1998), następnie opublikował trzy powieści: „Čefurji raus!” (2008; „Czefurzy raus!” 2010), „Jugoslavija, moja dežela” (2012; „Moja Jugosławia” 2019) i „Figa” (2016) i tom felietonów „Ko Jimmy Choo sreča Fidela Castra” (Kiedy Jimmy Choo spotyka Fidela Castro, 2010). Goran Vojnović za wszystkie trzy powieści otrzymał w latach 2009, 2013 i 2017 nagrodę Kresnik dziennika „Delo”, przyznawaną za najlepszą powieść poprzedniego roku (odpowiednik Nagrody Literackiej Nike). Jest także laureatem kilku innych nagród w dziedzinie literatury i filmu. Powieści Gorana Vojnovicia, uważanego w Słowenii za jednego z najciekawszych i najbardziej obiecujących pisarzy średniego pokolenia, zyskały ogromną popularność nie tylko w państwach byłej Jugosławii (Chorwacji, Serbii, Bośni i Hercegowinie), ale są tłumaczone na wiele innych języków: niemiecki, angielski, włoski, czeski, litewski, rosyjski, hiszpański, rumuński.