ARTYKUŁY

KIEDY W 1327 ROKU Adso z Wilhelmem zbliżają się do opactwa w Melku, klasztorny Gmach – pisany nieodmiennie dużą literą – jawi się młodemu nowicjuszowi jako doskonała budowla, wyglądająca z daleka jak czworokąt, symbol trwałości i niedostępności państwa Boga, niczym prawdziwe przeciwieństwo Kafkowskiego Zamku. Odkrywany stopniowo rozmieszczenie opactwa ma swoje tajemne centrum, ale także pułapkę, … Czytaj dalej Biblioteka jako centrum świata | Przegląd Polityczny 163/164 2020

Polemika z komentarzem Jana Tokarskiego 7 listopada w Magazynie Wyborczej ukazał się komentarz Jana Tokarskiego Dlaczego ktoś tak mądry jak Kołakowski maszerował równym krokiem w szeregach partyjnych ideologów, który za punkt wyjścia przyjął wydaną niedawno biografię filozofa autorstwa Zbigniewa Mentzla (Kołakowski. Czytanie świata. Biografia, Kraków: Znak, 2020). Niektóre z uwag Tokarskiego wydają się być nie … Czytaj dalej Kołakowski nam nic nie jest dłużny | Hubert Czyżewski

JACOB BURCKHARDT (1817–1898), jeden z najwybitniejszych historyków nowożytności, uwielbiał wielkie kryzysy, wielkie wydarzenia, wielkie postaci, wielkie wojny. Dwie sławne książki poświęcił wielkim zmianom: końcowi świata grecko-rzymskiego i końcowi średniowiecza oraz początkowi nowych czasów, które nazywamy odrodzeniem, a on wolał nazywać renesansem. Burckhardt, wielbiciel tego, co niezwykłe, spędził radykalnie zwykłe życie jako profesor uniwersytetu w Bazylei, … Czytaj dalej Aktualność Burckhardta | PP 137/2016

Debata wokół pomnika polskich ofiar II wojny światowej w Berlinie Od niespełna trzech lat w niemieckim społeczeństwie toczy się dyskusja o „polskim pomniku” oraz ma miejsce lobbowanie idei jego budowy w sferze polityki – co prawda z dużym sukcesem, jednak decyzji politycznej wciąż brak. Tak więc wielkie rocznice – 80-lecia wybuchu oraz 75-lecia zakończenia II … Czytaj dalej Konsensus niezgody?

NORMALNI LUDZIE nie wiedzą, że wszystko jest możliwe – to krótkie zdanie napisał David Rousset, francuski dziennikarz i lewicowy aktywista, podczas wojny więzień Neuengamme i Buchenwaldu, który wytoczył w roku 1950 proces opiniotwórczemu paryskiemu pismu Les Lettres Françaises oraz jego redaktorowi naczelnemu Louisowi Aragonowi, stawiając zarzut negowania istnienia sowieckiego Gułagu. Proces ten ostatecznie wygrał, a … Czytaj dalej Martin Pollack: konstrukcja postpamięci

PYTANY, CO oznacza dlań luksus, Karl-Markus Gauß, austriacki pisarz, eseista, felietonista, krytyk literacki i podróżnik odpowiada, że luksus to przestrzeń i czas. Z pewnością dlatego podróżuje tak chętnie do miejsc, które, choć geograficznie wcale nie tak odległe, najczęściej sprawiają wrażenie obcych planet z innych wymiarów czasowych. Sefardyjczycy z Sarajewa, niemieccy Łużyczanie, kalabryjscy Arboresze, macedońscy Aromuni … Czytaj dalej Karl-Markus Gauß: przestrzeń i czas | Przegląd Polityczny 162/2020

KIEDY W GRUDNIU 2011 roku tysiące Prażan towarzyszyły konduktowi pogrzebowemu Václava Havla, intelektualisty, pisarza i prezydenta, który stał się symbolem nowych demokratycznych porządków w Europie Środkowej, było to coś więcej, niż tylko ostatnia droga przywódcy duchowego i wybitnego artysty. Był to zarazem prawdziwy koniec aksamitnej rewolucji, epilog czeskiej transformacji, kiedy o kształcie rzeczywistości społecznej i … Czytaj dalej Co dzisiaj zrobiłby Václav Havel? | PP 161/2020

SIĘGNIJMY PAMIĘCIĄ WSTECZ. U progu lat trzydziestych życie w Niemczech cechowała jeszcze różnorodność. Berlin był jeszcze „światową sceną”, do roli której awansował w połowie lat dwudziestych. To tutaj spotykała się cała Europa. Kto zdobył sobie nazwisko w awangardowej sztuce, przyjeżdżał do Berlina, a kto chciał zrobić karierę – przyjeżdżał tym bardziej. To w Berlinie znani … Czytaj dalej Ja nie mieszkam w Niemczech | Joachim Trenkner

Boże, strzeż nas od przyjaciół… Zespół „Kultury” PAMIĘTAM, jak Jerzy Giedroyc zainstalował się na nowych śmieciach w Maisons-Laffitte pod Paryżem. Pamiętam pierwszą kwaterę połową Kultury, starą ruderę z wieżyczką, balkonem, tarasem, oszkloną werandą, cały zły gust XIX wieku, który dzięki patynie starości nabrał romantycznego uroku, wdzięku czasów, które odeszły. Dookoła stary, zapuszczony ogród, cienista aleja, … Czytaj dalej Zagubieni romantycy. Panegiryk-pamflet-próba nekrologu? | PP 77/2006