ARTYKUŁY

KIEDY W GRUDNIU 2011 roku tysiące Prażan towarzyszyły konduktowi pogrzebowemu Václava Havla, intelektualisty, pisarza i prezydenta, który stał się symbolem nowych demokratycznych porządków w Europie Środkowej, było to coś więcej, niż tylko ostatnia droga przywódcy duchowego i wybitnego artysty. Był to zarazem prawdziwy koniec aksamitnej rewolucji, epilog czeskiej transformacji, kiedy o kształcie rzeczywistości społecznej i … Czytaj dalej Co dzisiaj zrobiłby Václav Havel? | PP 161/2020

SIĘGNIJMY PAMIĘCIĄ WSTECZ. U progu lat trzydziestych życie w Niemczech cechowała jeszcze różnorodność. Berlin był jeszcze „światową sceną”, do roli której awansował w połowie lat dwudziestych. To tutaj spotykała się cała Europa. Kto zdobył sobie nazwisko w awangardowej sztuce, przyjeżdżał do Berlina, a kto chciał zrobić karierę – przyjeżdżał tym bardziej. To w Berlinie znani … Czytaj dalej Ja nie mieszkam w Niemczech | Joachim Trenkner

Boże, strzeż nas od przyjaciół… Zespół „Kultury” PAMIĘTAM, jak Jerzy Giedroyc zainstalował się na nowych śmieciach w Maisons-Laffitte pod Paryżem. Pamiętam pierwszą kwaterę połową Kultury, starą ruderę z wieżyczką, balkonem, tarasem, oszkloną werandą, cały zły gust XIX wieku, który dzięki patynie starości nabrał romantycznego uroku, wdzięku czasów, które odeszły. Dookoła stary, zapuszczony ogród, cienista aleja, … Czytaj dalej Zagubieni romantycy. Panegiryk-pamflet-próba nekrologu? | PP 77/2006

Iza Chruślińska: We wstępie do książki „Przedwiośnie czy Potop” zadałeś pytanie „Czego Polacy potrzebują?”, trawestując tamto pytanie zapytam, czy Polska i Polacy Anno Domini 2010 potrzebują Jerzego Giedroycia i wizji stworzonej przez „Kulturę”? Andrzej Mencwel: Nie mam żadnej wątpliwości, że idee Redaktora pozostają nadal aktualne i są dla Polaków ważne. W rozumieniu Jerzego Giedroycia wizja … Czytaj dalej W dziesiątą rocznicę śmierci Jerzego Giedroycia | Rozmowa PP 102/2010

Na początku listopada 1945 r., po kilku miesiącach rozjazdów pomiędzy Londynem, Italią i Bliskim Wschodem, Jerzy Giedroyc zatrzymał się na dłużej w Paryżu. Zamieszkał w okazałym Hôtel de Charron, przy 15 quai de Bourbon, gdzie kwaterował Józef Czapski, szef Samodzielnego Wydziału Kultury i Prasy 2 Korpusu Polskiego. Wkrótce jednak przekonał przyjaciela, że powinien przenieść siedzibę … Czytaj dalej Jerzy Giedroyc w 1946 | PP 142/2017

Wojciech Duda: Upadek komunizmu i rozpad sowieckiego imperium spowodowały swego rodzaju samotność demokracji. Wiadomo, kto przegrał — załamała się eschatologiczna ideologia, mówiąca o przeznaczeniu człowieka i świata. Ale czy oznacza to zwycięstwo starych jak świat zachodnich wartości? Wiek, którego narodzinom towarzyszyła niezmącona wiara w postęp, dobiega końca pod znakiem odrzucenia utopii. Pamiętam relacje z kongresu … Czytaj dalej Burza cichnie o świcie | Andrzej Walicki i Wojciech Duda

W dziele Gustawa Herlinga-Grudzińskiego interesuje mnie szczególnie jego walka o zdobycie własnego i znaczącego głosu. Zmagania z acedią, z depresją, z duchowym paraliżem. Ustawiczny wysiłek, aby wybić się na wewnętrzną niepodległość. Życie obchodziło się z nim okrutnie – i wydawało wyroki skazujące na milczenie. Dwa razy stało się to w sposób spektakularny – gdy znalazł … Czytaj dalej Gustaw Herling-Grudziński: dwa zmartwychwstania

Tony Judt (1949 – 2010) – gigant wśród historyków dziejów najnowszych naszego kontynentu. Urodził się w Londynie w żydowskiej rodzinie o korzeniach środkowoeuropejskich. Studiował w King’s College w Cambridge oraz paryskiej École normale supérieure. Wykładał w University of California, w St. Anne’s College w Oksfordzie i New York University, gdzie kierował Remarque Institute. Autor wielu … Czytaj dalej Tony Judt i powołanie intelektualisty | Jan Tokarski